سبک های معماری محلی

یالی در تنگه بسفر - عمارت های کنار دریا

یالی به معنی کنار آب، امروزه به منظور توصیف عمارت های زیبای کنار آب بر روی تنگه بسفر در استانبول مورد استفاده قرار می گیرد. اگرچه ساخت عمارت کنار دریا در استانبول از قرن هجدهم آغاز شد، اما پس از اصلاحات تنظیمات در قرن نوزدهم، هنگامی که سلطان عبدالمجید پس از توپکاپی به کاخ دلماباغچه، قصر دوم که در سواحل تنگه بسفر واقع شده بود، نقل مکان کرد، تعداد عمارت های کنار دریا به سرعت افزایش یافت. این عمارت های ساحلی که به طور سنتی به عنوان خانه تابستانی نخبگان شهری مورد استفاده قرار می گرفتند، رابطه انحصاری با آب داشتند، آنها درست در جلوی آب ساخته شده اند و برای قایق ها نیز مهارگاه لنگر گذاشته اند. آنها به غیر از مجاورت با آب، از لحاظ معماری بسیار شبیه به سایر عمارت ها یا کوشک ها هستند. امروز 620 عمارت کنار دریا در امتداد سواحل بسفر وجود دارد. عمارت های کنار دریا را می توان در تور سواحل بسفر با قایق به خوبی مشاهده کرد.

دریای اژه - ترکیب عناصر سنگ و چوب (فوچا، آلاچاتی، آیوالیک)

در قسمت شمالی دریای اژه در آناتولی، ردپای میراث معماری مدنی را می توان در قرن نوزدهم یافت. این خانه ها در چارچوبی چند فرهنگی توسعه یافته اند و عموماً ساختمان هایی دو طبقه و سنگی هستند.

بدروم - سفید شده

بدروم، واقع در ساحل غربی آناتولی، در استان موغلا، دارای یک سبک معماری منحصر به فرد است که کاملا متفاوت از بقیه آناتولی و بالکان عثمانی است. ویژگی های جغرافیایی نشان دهنده تعامل کمی با مناطق داخلی است اما اشاره به این دارد که جزایر دریای اژه با اشکال خاص معماری مشخص شده اند. محیط طبیعی نیز تأثیر زیادی در انتخاب مواد، تکنیک ها و سبک های مورد استفاده در ساخت خانه های سنتی در منطقه بدروم دارد. به عنوان مثال، رنگ سفیدی که با آهک خالص رنگ آمیزی شده است، مهمترین مشخصه خانه های بدروم است، در واقع این کار سبب خنک نگه داشتن فضای داخلی شده است.

جومالی کیزیک

جومالی کیزیک که در استان بورسا واقع شده است، یکی از بهترین نمونه های میراث معماری روستایی از اولین بیگ نشین های سلسله عثمانی است. این خانه ها معمولاً دو یا سه طبقه هستند که با ترکیبی از چوب و سنگ ساخته شده اند. از قلوه سنگ و دیوارهای چوبی در طبقه همکف استفاده شده است، حیاط و طبقه اول به طور پیوسته تا خیابان های باریک سنگفرش شده است. با این وجود طبقات دوم با رنگهای پر جنب و جوش به خیابان های باریک قرون وسطایی جذابیت می بخشند.

بالات

یکی از خوش رنگ ترین و در عین حال قدیمی ترین مناطق استانبول، بالات – فنر است. این محله مهم استانبول است که در آن هویت های یهودی، یونانی آناتولی (روم)، ترک و بلغار زندگی می کنند. این محله در داخل دیوارهای معروف قرن پنجم شهر استانبول واقع شده است و از قرن سیزدهم میلادی میزبان سبک های معماری کاملاً اصیل بوده است. علاوه بر بناهای مذهبی مشهور مانند کلیسای ارتدوکس بلغار، کلیسای مریم مقدس مغولان، کنیسه اهریدا، کلیسای ارامنه سورپ هرشداگابت، مسجد حضرت جابر و کلیسای مقدس یونانی و کلیسای سنت جورج، این منطقه همچنین به سبب معماری های مسکونی مربوط به قرن نوزدهم مشهور است. اگرچه معماری اصلی چوبی، بیشتر به دلیل آتش سوزی جای خود را به سنگ تراشی و بعداً به ساختمانهای بتونی داد، اما هنوز ساختمانهای قدیمی زیادی برای لذت بردن وجود دارد. ساختمانهای تراس دار قرن نوزدهم در معابر باریک و طولانی واقع شده اند و در طبقات فوقانی دارای بالکن هستند.

کاپادوکیا

کاپادوکیا یکی از جالب ترین مناطق نه تنها در ترکیه، بلکه شاید از جالب ترین مناطق در کل جهان است. مکان های کمی زیبایی این چشم انداز جادویی را به اشتراک می گذارند. در نتیجه فعالیت های آتشفشانی، کل منطقه با گل و خاکستر پوشیده شده بود که به این ترتیب توفای سنگ آتشفشانی شکل گرفت. این سنگ های نرم و قابل انعطاف توسط سیل رودخانه کیزیل ایرماک و توسط باد فرسایش یافت و بدین ترتیب سازه های کمیابی شکل گرفت. از آنجا که توفا یک سنگ نرم است، تراشیدن آن آسان است، مردم از این ویژگی برای حفاری غارها و خانه ها استفاده کرده اند و برای هزاران سال منطقه را آباد کرده اند. توفا عایق بندی عالی ارائه می دهد، به مهارت های مهندسی کمتری نیاز دارد ( آنچنان که به راحتی می توان سنگ عظیمی را تراش داد) و به کار سخت کمتری نیاز دارد. مردم نه تنها از این غارهای تراشیده شده در سنگ به عنوان خانه، بلکه به عنوان انبارهای ذخیره سازی و خانه های زیرزمینی نیز استفاده می کردند تا از دید دشمنان خود پنهان شوند.

این منطقه در سده های ۶ تا ۸ میلادی به طور متراکم مسکونی بود و صدها مسکن زیرزمینی ساخته شد. در حین حفاری تپه ی آشیکلى هویوک، تپه ای از دوره نوسنگی، نبود شومینه در خانه هایی که در آنجا یافت شده، دانشمندان را به فکر انداخت که آیا در دوره نوسنگی نیز از خانه های مشابه استفاده شده است. بدیهی است که پرجمعیت ترین دوره کاپادوکیا در طی قرن های 9 تا 12 میلادی بوده است. افراد محلی، در تلاش برای پنهان شدن در برابر حمله ها، به این منطقه نقل مکان کرده اند. آنها صدها کلیسا، صومعه در فضای باز، روستاها و حتی شهرهای زیرزمینی کامل را احداث کردند. نقاشی های دیواری زیبا هنوز از این دوره باقی مانده اند. سنگ توفا به سرعت فرسایش می یابد و به خاکی بسیار حاصلخیز، مناسب برای کشاورزی تبدیل می شود و در آن دوره دره ها پر از تاکستان بوده است. یکی دیگر از دارایی های اقتصادی منطقه، کبوترخانه های ساخته شده برای بدست آوردن کود کبوتر بود که کود بسیار خوبی است. در سال های اخیر، خانه های صخره ای برای تأمین نیازهای گردشگری به هتل های بوتیک تبدیل شده اند و غارها مکانی شگفت آور و زیبا را ارائه می دهند.

حران

حران واقع در گوشه جنوب شرقی ترکیه، در استان شانلی اورفا، دشت مهمی بین رودهای باستانی فرات و دجله است. معماری بومی این شهر نه تنها بازدید کنندگان، بلکه معماران را با خانه های منحصر به فرد گنبدی خود متحیر می کند. اگرچه منشا خانه ها به هزاره سوم قبل از میلاد و تمدن بین النهرین باز می گردد، اما خانه های امروزی پس از کاوش های باستان شناسی و در آغاز قرن 20 ساخته شده اند. مردم محلی ساخت گنبد را از نمونه های باستانی آموختند، آنها همچنین مصالح را از ویرانه ها جمع کردند. از آنجا که مواد اصلی، گل، خشت و آجر سفالی قابل استفاده مجدد هستند، خانه ها «انعطاف پذیر»، «قابل استفاده مجدد» و «سازگار با محیط زیست» در نظر گرفته می شوند، با این وجود آنها هر ساله نیاز به مرمت دارند.

ماردین

در ناحیه جنوب شرقی ترکیه، واقع در یک زمین شیب دار روبروی دشت بین النهرین است، ماردین قدیمی یکی از مهم ترین شهرهای تاریخی ترکیه است. به دلیل آب و هوای خشکی، که به معنای روزهای گرم و بی باران تابستان و سپس یک زمستان سرد و برفی است، سنگ به عنوان ماده اصلی ساخت و ساز به طور گسترده ای استفاده شده است. خانه ها از اتاق ها و ایوان تشکیل شده است، ایوان یک سالن بزرگ و طاق دار است که از سه طرف بسته شده و از طرف چهارم به حیاط باز می شود. استفاده از ایوان یکی از شاخص ترین عناصر این بناها است. فضاهای باز مانند حیاط ها با دیوارهایی محصور شده اند که خیابانها را در بین سازه ها مشخص می کند. شکل پیچیده خانه ها که بر روی تراس ها بالا رفته اند، الگویی ارگانیک ایجاد می کند که از نظر بصری نیز جالب است.

دریای سیاه شرقی (ریزه - آرتوین)

انتهای شرقی منطقه دریای سیاه تحت سلطه کوه های زاویه دار حادی است که عملاً از خط ساحلی بالا می رود. این چشم انداز مهیج، تأثیر عمیقی بر میراث معماری بومی سنتی منطقه داشته است. توصیف روستاهای اینجا به دلیل موقعیت های پراکنده خانه ها بر فراز تپه ها، برای خارجی ها سخت است. این اتفاق نه به این دلیل رخ می دهد که مردم از یکدیگر دوری می کنند، بلکه به سادگی مناسب ترین نقطه را برای ساخت خانه های نزدیک به زمینی که کشت می کردند انتخاب کرده اند. اگرچه فضای داخلی این خانه ها همه چوبی است، اما در مورد مواد خارجی در منطقه تفاوت هایی وجود دارد. در حالی که در شرق دور، در شاوسات به عنوان مثال، خانه ها به طور سنتی به طور کامل از چوب ساخته شده بودند، در ترابزون یا ریزه تکنیک های مختلف مانند 'göz dolma' و 'muskalı dolma' را می توان مشاهده کرد. هر دو این روش های 'دولما' (کلمه به معنای واقعی کلمه به معنی 'پر کردن') را می توان به عنوان پر کردن شکاف بین قاب الوار با سنگ و یا مواد دیگر توصیف نمود.

کاستامونو

میراث معماری کاستامونو که در قسمت شمال شرقی ترکیه واقع شده است، بیانگر ویژگی های انتقالی بین سنت های ساختمانی استانبول و آناتولی مرکزی است. این خانه ها که بر اساس سبک عثمانی ساخته شده بودند بیشتر ساختمان ۳ طبقه با ۶ اتاق بودند که سه نسل در آن با هم زندگی می کردند. ترکیبی از چوب، سنگ و آجرهای خشتی به عنوان اصلی ترین مصالح ساختمانی مورد استفاده قرار گرفته است. در کنار لبه های مثلثی شکل بام آنها، استفاده از طبقه همکف به عنوان فضای زندگی چیزی است که این خانه ها را از سایر اقامتگاه های خصوصی عثمانی متفاوت می کند.

کارس

کارس در گوشه شمال شرقی ترکیه واقع شده است و دارای تاریخی منحصر به فرد است که حاصل آن میراث معماری انحصاری است. امروزه میراث معماری کارس شامل طیف گسترده ای از ساختمان های میراث فرهنگی است که قدمت آن ها از قرن ۱۰ تا ۱۹ میلادی است. نمونه های ریز سنگ تراشی بالتیک با بسیاری از ساختمان های سبک نئوکلاسیک اروپایی و ویژگی های هنر نوین با سنگ بازالت معروف بومی ساخته شده است. این دو ساختمان دارای طبقاتی با نمای خارجی تزئین شده با سنگ تراشیده ساختمانی و قلوه سنگ در طرفین و پشت آن هستند. یک بالکن شیک با نرده های آهنی و شاخه هایی به شکل حیوانات نیز نمای ساختمان ها را تزئین می کند.